|
|
|
|
| |
Ana Sözü
|
 |
| Necati Şaşmaz |
Beni yakından tanıyanlar bilirler. Fazlaca valizle seyahat etmeyi severim. Okumak üzere Amerika’ya giderken de yanımda çokça eşya götürmüştüm.
Evime yerleştikten sonra ilk yaptığım şey valizlerimi açmaktı. Her bir eşyamla birlikte bir hatıramı da çıkarıyordum. Valizimin hazırlanışını hatırladım açınca. Gözlerimin önünde, hasretin yaşlarıyla annem. Ben onu her zaman güler yüzüyle hatırlardım aslında.
Muntazam sıralanmış eşyalarımla birlikte, nasihatlerini, uyarılarını, telkinlerini de sanki yerleştirmişti valizime sessizce. Bazıları bana o haylaz, asi çocukluğumu hatırlattı.
Büyüme sürecinde annemin sözünü pek dinlemezdim. Üzerdim. Bazen eziyet de ettiğim olurdu. Çünkü dilediğimi yapmakta özgür değildim. Beni çok sevdiğini, mutlu olmam için her çareye, her fedakarlığa başvuracağını biliyordum. Ama kendi isteklerim, onun yapmamı istemedikleriyle çakışırdı çoğu kez. O ikaz ederdi, ben öfkelenirdim. Özgür bırakılmayı isterdim. Nasihatlerine, uyarılarına bir anlam veremezdim.
Gurbetteki bu ilk günümde yokluğunu fark edince birçok şey değişmeye başladı. Yaptığım ya da yapmadığım her fiilde annemin sesi vardı kulaklarımda. Burnumda O’nun gül kokusu. Meğer ne zulümmüş. Benim kendim için yapmayacağım birçok şeyi zevkle yaparmış. O kadar asi, dinlemezken sözlerini, o kadar duymuş olduğumu da orada fark ettim. Doğru yaptıklarımın O’nun dinlediğim uyarılarında gizli olduğunu bildim. Yokluğunda O’nu dinlemek beni anneme daha da yakınlaştırdı. Ben bu yakınlığı çok sevdim. Artık sözlerini de dinlemeye karar verdim. Günlük hayatımın her yerinde vardı. Yeni bir hayata yeni bir düzene başlarken, annemi daha çok anladım. Daha çok sevdim.
Bilmemezliğimdenmiş bütün isyanlarım. Yaşayınca, görünce, anladım.
Asırlar önce Sokrates’in dediği gibi; özgürlük her istediğini yapmak demek değildir. Bilmediğimiz anlamadığımız işlerde, kimse bizi keyfimize bırakmaz. İlk önce de anamız, babamız karşımıza türlü engeller çıkarırlar. Bilmediklerimizden bizleri korumak isterler. Çünkü bizi en çok onlar severler. Sevgi, bilgiyle birleşince gerçekten özgür olunabilir. Ben bunu annemden öğrendim.
Döndüğümde O’nu daha iyi anlamışlığımı hemen fark etti. ‘Çok olgunlaşmışsın’ dedi. Meğer insanları olgunlaştıran ana sözü dinlemekmiş.
Anacığım, sevginle, merhametinle, güler yüzünle; bilginle, cömertliğinle, ebedi var ol yanı başımda. Seni çok seviyorum. Ellerinden öpüyorum.
|
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 8 ziyaretçi (14 klik) kişi burdaydı!
Pana Film 2008 Tüm haklari Saklidir.
|
|
|
|
|
|
|
|
